Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

membrorum Su

  • 1 distortio

    distortio, ōnis, f. (distorqueo), die Verdrehung, Verzerrung, dist. membrorum, Cic. Tusc. 4, 29: distortiones membrorum, Augustin. de ver. relig. 40. § 75. – absol., dist. et depravatio quaedam, Cic. de fin. 5, 35. – / Cels. 4, 2, 2 ist distortio oris Konjektur und noch dazu in einem Glossem.

    lateinisch-deutsches > distortio

  • 2 sectio

    sectio, ōnis, f. (seco), I) das Schneiden, Abschneiden, Zerschneiden, Verschneiden, A) eig.: 1) im allg.: corporum, Vitr.: membrorum, Augustin.: brassicae, Plin. – 2) insbes.: a) das Sezieren, die Sektion, factā membrorum sectione, Chalcid. Tim. 246. – b) das Schneiden des krankhaften Körperteiles, das Operieren, die Operation, iumenta ac pecudes sectione curantur, Salv. de gub. dei 7, 1, 3: Plur., bibitur ante sectiones punctionesque, ne sentiantur, Plin. 25, 150. – c) das Verschneiden, Kastrieren, die Kastration, Apul. met. 7, 26. – B) bildl. als rhet. t. t., das Teilen, die Zerteilung der Rede, sectio in infinitum, Quint. 1, 10, 49. – II) übtr., das Aufkaufen der von Staats wegen eingezogenen u. im ganzen (in Bausch u. Bogen) zum Verkaufe gestellten Güter der Proskribierten, der kriminalgerichtlich Verurteilten, sowie der auf gleiche Weise zum Verkaufe gestellten Beute u. der dem Staate anheimgefallenen Erbschaften, ad illud sectionis scelus accedere, Cic.: sectionibus uberius compendium nactus, Suet.: sectionem facere, eine öffentliche Versteigerung anstellen, Eutr.: exercendis apud aerarium sectionibus famosus, als Güterkäufer bei Beschlagnahmen berüchtigt, Tac.: sectio publicanorum, Wucher der Staatspächter mit im ganzen gepachteten Staatsgütern, die sie wieder an einzelne Kolonen verpachteten, Iustin. 38, 7, 8. – konkr. = das zum Verkaufe Kommende od. Gekommene, die Auktionsmasse, Beutemasse, bona sectiove alcis, Varro: cuius praedae sectio non venierit, Cic.: sectionem eius oppidi universam Caesar vendidit, Caes.: pro sectione debebas, Cic.: reliquiae Neronianarum sectionum, Tac. Vgl. Halm Einleitung zu Cic. or. pro Rosc. Am. Anm. 25 (dessen nach einer Mitteilung von Mommsen gegebene [von Heräus Tac. hist. 1, 20 nachgeschriebene] Erklärung von sectio höchst gesucht ist).

    lateinisch-deutsches > sectio

  • 3 torpor

    torpor, ōris, m. (torpeo), die Betäubung, Erstarrung, Regungslosigkeit, I) eig.: a) infolge physischer Umstände, α) übh., Lucil., Cic. u.a.: contractio et torpor, Sen.: membrorum omnium torpor, Sen. rhet.: nervorum torpor tremorque, Sen. – β) infolge der Untätigkeit, die Erschlaffung, die Stumpfheit, das dumpfe Hinbrüten, t. recens, Tac.: t. Vitellii (Ggstz. vigilantia Vespasiani,) Tac.: sordes omnium ac torpor, Tac.: Ggstz. membrorum mobilitatem (expugnat) torpor et tarditas, Augustin. de civ. dei 19, 4, 2. p. 357, 2 D.2 – b) infolge einer Seelenstimmung, das Erlahmen der Geisteskraft und des Mutes, Lucan. 3, 432: utraque res detestabilis est, contractio et torpor, Sen. ep. 82, 3. – II) übtr., die Regungslosigkeit, Albani lacus otium et Baiani torpor, Plin. pan. 82, 1.

    lateinisch-deutsches > torpor

  • 4 aequitas

    aequĭtās, ātis, f. [st1]1 [-] égalité, niveau, commodité (d'un lieu).    - aequitas loci, Hirt.: commodité d'un lieu (avantage d'un lieu). [st1]2 [-] juste proportion, équilibre, symétrie.    - aequitas membrorum, Suet.: symétrie des membres.    - aequitas portionum, Sen. Q. N. 3: équilibre des parties (de la nature). [st1]3 [-] équité, justice naturelle, justice, impartialité; droiture.    - pro aequitate contra jus dicere, Cic. de Or. 1: défendre l'équité contre le droit rigoureux.    - quam habet aequitatem, ut...? Cic. Off. 2: est-il juste que...?    - leges interpretari aequitate explicanda, Cic.: interpréter les lois en faisant une large part à l'équité.    - aequitas cordis tui, Vulg. Deut.: la droiture de ton coeur.    - judicabit populos in aequitate, Vulg. Ps. 9: il jugera les peuples avec droiture. [st1]4 [-] égalité d'âme, calme, tranquillité, contentement.    - animi maximi aequitas in ipsa morte, Cic. Tusc. 1: la tranquillité d'une grande âme en présence de la mort.    - quae animi aequitatem indicant, Nep.: choses qui témoignent de sa modération.
    * * *
    aequĭtās, ātis, f. [st1]1 [-] égalité, niveau, commodité (d'un lieu).    - aequitas loci, Hirt.: commodité d'un lieu (avantage d'un lieu). [st1]2 [-] juste proportion, équilibre, symétrie.    - aequitas membrorum, Suet.: symétrie des membres.    - aequitas portionum, Sen. Q. N. 3: équilibre des parties (de la nature). [st1]3 [-] équité, justice naturelle, justice, impartialité; droiture.    - pro aequitate contra jus dicere, Cic. de Or. 1: défendre l'équité contre le droit rigoureux.    - quam habet aequitatem, ut...? Cic. Off. 2: est-il juste que...?    - leges interpretari aequitate explicanda, Cic.: interpréter les lois en faisant une large part à l'équité.    - aequitas cordis tui, Vulg. Deut.: la droiture de ton coeur.    - judicabit populos in aequitate, Vulg. Ps. 9: il jugera les peuples avec droiture. [st1]4 [-] égalité d'âme, calme, tranquillité, contentement.    - animi maximi aequitas in ipsa morte, Cic. Tusc. 1: la tranquillité d'une grande âme en présence de la mort.    - quae animi aequitatem indicant, Nep.: choses qui témoignent de sa modération.
    * * *
        AEquitas, pen. cor. Denominatiuum. Cic. La chose qui est de droict et de raison, Ce qui est raisonnable, Equité.
    \
        AEquitas animi. Cicero. Constance et repos d'esprit, qui ne s'esmeut de rien.

    Dictionarium latinogallicum > aequitas

  • 5 celsus

    [st1]1 [-] celsus, a, um: - [abcl][b]a - élevé, élancé, haut, grand. - [abcl]b - fier, noble, sublime, superbe.[/b]    - celsus: part. passé de cello, inusité, mais que l'on trouve dans les composés: percello, excello, antecello, procello.    - celsus vertex montis, Virg.: le sommet élevé d'une montagne.    - sit status (oratoris) et erectus et celsus, Cic. Or. 18: que l'attitude de l'orateur soit élevée et droite.    - celsiores viri, Cod. Th.: des personnages plus élevés en dignité.    - celsi in proelium vadunt, Liv.: ils marchent fièrement au combat.    - graditur celsa, Sen.: elle s'avance, la tête haute.    - celsa residens arbore, Phaedr.: perché à la cime d'un arbre.    - animus generosior celsiorque, Quint. 1: des sentiments plus généreux et plus élevés.    - celsi Ramnes, Hor. A. P. 342: les chevaliers hautains.    - membrorum celsius humano robur, Sil.: la force des membres plus grande que celle des humains.    - nil est amore veritatis celsius, Prud.: rien n'est plus noble que l'amour de la vérité.    - celsius, adv. compar. de celse, inusité: Col. Amm. plus haut. [st1]2 [-] Celsus, i, m.: - [abcl][b]a - Celsus (nom de plusieurs personnages). - [abcl]b - Celse (médecin célèbre, qui a vécu sous Tibère).[/b] - voir hors site Celse.
    * * *
    [st1]1 [-] celsus, a, um: - [abcl][b]a - élevé, élancé, haut, grand. - [abcl]b - fier, noble, sublime, superbe.[/b]    - celsus: part. passé de cello, inusité, mais que l'on trouve dans les composés: percello, excello, antecello, procello.    - celsus vertex montis, Virg.: le sommet élevé d'une montagne.    - sit status (oratoris) et erectus et celsus, Cic. Or. 18: que l'attitude de l'orateur soit élevée et droite.    - celsiores viri, Cod. Th.: des personnages plus élevés en dignité.    - celsi in proelium vadunt, Liv.: ils marchent fièrement au combat.    - graditur celsa, Sen.: elle s'avance, la tête haute.    - celsa residens arbore, Phaedr.: perché à la cime d'un arbre.    - animus generosior celsiorque, Quint. 1: des sentiments plus généreux et plus élevés.    - celsi Ramnes, Hor. A. P. 342: les chevaliers hautains.    - membrorum celsius humano robur, Sil.: la force des membres plus grande que celle des humains.    - nil est amore veritatis celsius, Prud.: rien n'est plus noble que l'amour de la vérité.    - celsius, adv. compar. de celse, inusité: Col. Amm. plus haut. [st1]2 [-] Celsus, i, m.: - [abcl][b]a - Celsus (nom de plusieurs personnages). - [abcl]b - Celse (médecin célèbre, qui a vécu sous Tibère).[/b] - voir hors site Celse.
    * * *
        Celsus, Adiectiuum, Altus. Hault, Eslevé.
    \
        Celsior armis taurus. Valer. Flac. Plus hault d'espaules.
    \
        Celsa cristis auis. Pli. Un coq portant la creste droicte et eslevee.

    Dictionarium latinogallicum > celsus

  • 6 congruentia

    congrŭentĭa, ae, f. [congruens] accord, convenance, proportion, conformité.    - congruentia aequalitasque membrorum, Plin. Ep. 2, 5, 11: la proportion et la régularité des membres.    - congruentia morum, Suet. Oth. 2, 2: conformité de caractère.    - congruentia pronuntiandi, Apul. Apol. 15, 9: la correction du débit.
    * * *
    congrŭentĭa, ae, f. [congruens] accord, convenance, proportion, conformité.    - congruentia aequalitasque membrorum, Plin. Ep. 2, 5, 11: la proportion et la régularité des membres.    - congruentia morum, Suet. Oth. 2, 2: conformité de caractère.    - congruentia pronuntiandi, Apul. Apol. 15, 9: la correction du débit.
    * * *
        Congruentia, congruentiae. Sueton. Congruentia morum. Convenance, Accord, Similitude.

    Dictionarium latinogallicum > congruentia

  • 7 debilitas

    dēbĭlĭtās, ātis, f. débilité, faiblesse, infirmité.    - debilitas (membrorum): paralysie.    - debilitas animi, Cic.: lâcheté.    - debilitas pedum, Tac.: goutte aux pieds.
    * * *
    dēbĭlĭtās, ātis, f. débilité, faiblesse, infirmité.    - debilitas (membrorum): paralysie.    - debilitas animi, Cic.: lâcheté.    - debilitas pedum, Tac.: goutte aux pieds.
    * * *
        Debilitas, pen. corr. debilitatis. Plin. Debilité, Foiblesse, Ohié.

    Dictionarium latinogallicum > debilitas

  • 8 fabrica

    făbrĭca, ae, f. [st1]1 [-] atelier, forge.    - fabrica armorum, Veg.: manufacture d'armes, armurerie.    - Mulciber, fabricā crudeli, Cic.: Vulcain, forgeron cruel. [st1]2 [-] travail (d'une matière), art (de travailler), métier.    - fabrica aeris, Cic.: la mise en oeuvre du cuivre.    - fabrica ferrea, Plin. 7: l'art de travailler le fer.    - natura effectum esse mundum, nihil opus fuisse fabrica, Cic.: (enseigner) que le monde s'est fait naturellement et qu'il n'a pas été nécessaire de recourir à un artisan. [st1]3 [-] arrangement, ordonnance; architecture.    - fabrica membrorum, Cic. Nat. 2: structure des membres.    - diligens naturae fabrica, Cic.: sage disposition prise par la nature.    - pictura et fabrica, Cic. Nat. 2: la peinture et l'architecture. [st1]4 [-] art, habileté; ruse, machination, invention, intrigue, artifice.    - fanum solerti fabrica structum, Apul.: sanctuaire construit avec un art consommé.    - quot admoenivi fabricas! quot fallacias! Plaut.: que de ruses j'ai imaginées! que de mensonges!
    * * *
    făbrĭca, ae, f. [st1]1 [-] atelier, forge.    - fabrica armorum, Veg.: manufacture d'armes, armurerie.    - Mulciber, fabricā crudeli, Cic.: Vulcain, forgeron cruel. [st1]2 [-] travail (d'une matière), art (de travailler), métier.    - fabrica aeris, Cic.: la mise en oeuvre du cuivre.    - fabrica ferrea, Plin. 7: l'art de travailler le fer.    - natura effectum esse mundum, nihil opus fuisse fabrica, Cic.: (enseigner) que le monde s'est fait naturellement et qu'il n'a pas été nécessaire de recourir à un artisan. [st1]3 [-] arrangement, ordonnance; architecture.    - fabrica membrorum, Cic. Nat. 2: structure des membres.    - diligens naturae fabrica, Cic.: sage disposition prise par la nature.    - pictura et fabrica, Cic. Nat. 2: la peinture et l'architecture. [st1]4 [-] art, habileté; ruse, machination, invention, intrigue, artifice.    - fanum solerti fabrica structum, Apul.: sanctuaire construit avec un art consommé.    - quot admoenivi fabricas! quot fallacias! Plaut.: que de ruses j'ai imaginées! que de mensonges!
    * * *
        Fabrica, huius fabricae, pen. corr. Un ouvroir de charpentier.
    \
        Fabrica ferrea. Plin. Une forge.
    \
        Fabrica, Machination et tromperie.
    \
        Fabricam apparare. Plaut. Apprester une finesse.
    \
        Fabrica. Cic. L'art de forger ou charpenter.
    \
        Fabrica. Cic. Bastimens et assemblemens de choses ensemble, Composition.

    Dictionarium latinogallicum > fabrica

  • 9 praeposterus

    praepostĕrus, a, um [st2]1 [-] qui est en sens inverse, renversé, interverti. [st2]2 [-] qui vient à contre-sens, hors de la saison. [st2]3 [-] fait à contre-sens, hors de propos, intempestif, déplacé; qui agit à contretemps. [st2]4 [-] qui fait tout à rebours, maladroit.    - membrorum praeposterus ordo, Lucr.: déplacement des membres.    - praeposterus ut erat semper, Cic.: comme il faisait tout de travers.    - homines praeposteri, Sall.: gens qui font tout à rebours.    - omnia naturae praepostera legibus ibunt, Ov.: tout ira au rebours des lois de la nature.    - praeposterum frigus, Sen. Ep. 23, 1: froid tardif.    - praepostera consilia, Cic.: avis qui ne sont pas de saison.    - praepostero die, Plin.: à contretemps.    - praepostera gratulatio, Tac.: félicitations intempestives.    - praeposteris utimur consiliis, Cic.: nous ne réfléchissons qu'après coup.
    * * *
    praepostĕrus, a, um [st2]1 [-] qui est en sens inverse, renversé, interverti. [st2]2 [-] qui vient à contre-sens, hors de la saison. [st2]3 [-] fait à contre-sens, hors de propos, intempestif, déplacé; qui agit à contretemps. [st2]4 [-] qui fait tout à rebours, maladroit.    - membrorum praeposterus ordo, Lucr.: déplacement des membres.    - praeposterus ut erat semper, Cic.: comme il faisait tout de travers.    - homines praeposteri, Sall.: gens qui font tout à rebours.    - omnia naturae praepostera legibus ibunt, Ov.: tout ira au rebours des lois de la nature.    - praeposterum frigus, Sen. Ep. 23, 1: froid tardif.    - praepostera consilia, Cic.: avis qui ne sont pas de saison.    - praepostero die, Plin.: à contretemps.    - praepostera gratulatio, Tac.: félicitations intempestives.    - praeposteris utimur consiliis, Cic.: nous ne réfléchissons qu'après coup.
    * * *
        Praeposterus, pen. corr. Adiectiuum. Cic. Qui fait tout au rebours de ce qu'il doibt faire.
    \
        Consilia praepostera. Cic. Conseils donnez au rebours de ce qu'on doibt.
    \
        Obsequium praeposterum. Tacit. Dommageable.
    \
        Ordo praeposterus. Lucret. Qui va tout à rebours, ce que devant derriere, Prepostere.
    \
        Praeposterus. Ouid. Contraire.

    Dictionarium latinogallicum > praeposterus

  • 10 redintegratio

    rĕdintĕgrātĭo, ōnis, f. [redintegro] [st1]1 [-] renouvellement, rétablissement.    - Macr. S. 1, 11, 5.    - redintegratio amoris, Serv. B. 2, 14: renouvellement de l'amour.    - redintegratio membrorum, Tert. adv. Marc. 4, 10: rétablissement (du corps). [st1]2 [-] répétition de mot.    - Her. 4, 38.
    * * *
    rĕdintĕgrātĭo, ōnis, f. [redintegro] [st1]1 [-] renouvellement, rétablissement.    - Macr. S. 1, 11, 5.    - redintegratio amoris, Serv. B. 2, 14: renouvellement de l'amour.    - redintegratio membrorum, Tert. adv. Marc. 4, 10: rétablissement (du corps). [st1]2 [-] répétition de mot.    - Her. 4, 38.
    * * *
        Redintegratio, Verbale. Cic. Renouvellement, Rafreschissement, Reintegration.

    Dictionarium latinogallicum > redintegratio

  • 11 distortio

    distortio, ōnis, f. (distorqueo), die Verdrehung, Verzerrung, dist. membrorum, Cic. Tusc. 4, 29: distortiones membrorum, Augustin. de ver. relig. 40. § 75. – absol., dist. et depravatio quaedam, Cic. de fin. 5, 35. – Cels. 4, 2, 2 ist distortio oris Konjektur und noch dazu in einem Glossem.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > distortio

  • 12 sectio

    sectio, ōnis, f. (seco), I) das Schneiden, Abschneiden, Zerschneiden, Verschneiden, A) eig.: 1) im allg.: corporum, Vitr.: membrorum, Augustin.: brassicae, Plin. – 2) insbes.: a) das Sezieren, die Sektion, factā membrorum sectione, Chalcid. Tim. 246. – b) das Schneiden des krankhaften Körperteiles, das Operieren, die Operation, iumenta ac pecudes sectione curantur, Salv. de gub. dei 7, 1, 3: Plur., bibitur ante sectiones punctionesque, ne sentiantur, Plin. 25, 150. – c) das Verschneiden, Kastrieren, die Kastration, Apul. met. 7, 26. – B) bildl. als rhet. t. t., das Teilen, die Zerteilung der Rede, sectio in infinitum, Quint. 1, 10, 49. – II) übtr., das Aufkaufen der von Staats wegen eingezogenen u. im ganzen (in Bausch u. Bogen) zum Verkaufe gestellten Güter der Proskribierten, der kriminalgerichtlich Verurteilten, sowie der auf gleiche Weise zum Verkaufe gestellten Beute u. der dem Staate anheimgefallenen Erbschaften, ad illud sectionis scelus accedere, Cic.: sectionibus uberius compendium nactus, Suet.: sectionem facere, eine öffentliche Versteigerung anstellen, Eutr.: exercendis apud aerarium sectionibus famosus, als Güterkäufer bei Beschlagnahmen berüchtigt, Tac.: sectio publicanorum, Wucher der Staatspächter mit im ganzen gepachteten Staatsgütern, die sie wieder an einzelne Kolonen verpachteten, Iustin. 38, 7, 8. –
    ————
    konkr. = das zum Verkaufe Kommende od. Gekommene, die Auktionsmasse, Beutemasse, bona sectiove alcis, Varro: cuius praedae sectio non venierit, Cic.: sectionem eius oppidi universam Caesar vendidit, Caes.: pro sectione debebas, Cic.: reliquiae Neronianarum sectionum, Tac. Vgl. Halm Einleitung zu Cic. or. pro Rosc. Am. Anm. 25 (dessen nach einer Mitteilung von Mommsen gegebene [von Heräus Tac. hist. 1, 20 nachgeschriebene] Erklärung von sectio höchst gesucht ist).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sectio

  • 13 torpor

    torpor, ōris, m. (torpeo), die Betäubung, Erstarrung, Regungslosigkeit, I) eig.: a) infolge physischer Umstände, α) übh., Lucil., Cic. u.a.: contractio et torpor, Sen.: membrorum omnium torpor, Sen. rhet.: nervorum torpor tremorque, Sen. – β) infolge der Untätigkeit, die Erschlaffung, die Stumpfheit, das dumpfe Hinbrüten, t. recens, Tac.: t. Vitellii (Ggstz. vigilantia Vespasiani,) Tac.: sordes omnium ac torpor, Tac.: Ggstz. membrorum mobilitatem (expugnat) torpor et tarditas, Augustin. de civ. dei 19, 4, 2. p. 357, 2 D.2 – b) infolge einer Seelenstimmung, das Erlahmen der Geisteskraft und des Mutes, Lucan. 3, 432: utraque res detestabilis est, contractio et torpor, Sen. ep. 82, 3. – II) übtr., die Regungslosigkeit, Albani lacus otium et Baiani torpor, Plin. pan. 82, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > torpor

  • 14 membrum

    membrum, i, n. [etym. dub.; perh. for mems-trum; cf. Sanscr. māmsa, flesh], a limb, member of the body (class.).
    I.
    Lit.:

    jam membrorum, id est partium corporis, alia videntur propter eorum usum a natura esse donata, ut manus, crura, pedes, etc.... alia quasi ad quendam ornatum, ut cauda pavoni, plumae versicolores columbis, viris mammae atque barba,

    Cic. Fin. 3, 5, 18; Plaut. Am. 5, 1, 66:

    defessa,

    Verg. G. 4, 438; Suet. Vesp. 20:

    hispida membra,

    Juv. 2, 11:

    membrum lacerum laesumve,

    Gell. 4, 2, 15:

    propter membrum ruptum talio,

    Gai. Inst. 3, 223.—
    B.
    In partic., = membrum virile, Auct. Priap. 70, 17. So plur. membra, Ov. Am. 3, 7, 65; cf. App. M. 5, 6, p. 161; id. ib. 10, 31, p. 254; Aus. Epigr. 120, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen.
    1.
    Of inanim. and abstr. things, a part, portion, division:

    omnes philosophiae partes atque omnia membra,

    Cic. N. D. 1, 4, 9:

    solvere quassatae parcite membra ratis,

    Ov. Tr. 1, 2, 2:

    per omnia philosophiae membra prudenter disputando currere,

    Amm. 16, 5, 6: eadem sunt membra in utrāque disputatione, Cic. de Or. 3, 30, 119 —
    2.
    Of persons:

    Ponticus... Bassus... dulcia convictūs membra fuere mei,

    Ov. Tr. 4, 10, 48:

    membra et partes alienae potentiae,

    Sen. Ep. 21, 6; cf. poet.:

    fluctuantia membra Libyae,

    Sil. 2, 310.—
    B.
    Esp.
    1.
    A member of the state:

    per multa membra civitas in unum tantum corpus redigitur,

    Just. 5, 10, 10:

    membra partesque imperii,

    Suet. Aug. 48:

    reipublicae totius membra,

    Amm. 18, 5, 1:

    urbis,

    id. 15, 7, 5:

    Achaei scilicet per civitates velut per membra divisi sunt, unum tamen corpus et unum imperium habent,

    Just. 34, 1, 2: corpore sic toto ac membris Roma usa. Sil. 12, 318:

    cur ut decisa atque avulsa a corpore membra despiciar,

    id. 1, 670.—
    2.
    An apartment, chamber in a house:

    dormitorium membrum,

    a bed-chamber, Plin. Ep. 2, 17, 9:

    domūs membra,

    App. M. 3, 28, p. 141; 7, 1, p. 188:

    modus membrorum numerusque,

    Col. 6, 1, 1:

    cubicula et ejusmodi membra,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 1, 1, § 2.—
    3.
    Of speech, a member or clause of a sentence: quae Graeci kommata et kôla nominant, nos recte incisa et membra dicimus, Cic. Or. 62, 211; cf. Auct. Her. 4, 19, 26.—
    4.
    Of the Church of Christ:

    singuli autem alter alterius membra,

    Vulg. Rom. 12, 5; cf.

    the context: membra sumus corporis ejus,

    i. e. Christ's, id. Eph. 5, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > membrum

  • 15 adhaesus

    ūs m.
    примыкание, связанность, тесная связь ( membrorum Lcr); прилипание, приставание ( pulveris Lcr)

    Латинско-русский словарь > adhaesus

  • 16 aequitas

    aequitās, ātis f. [ aequus ]
    1) равномерность, равнинный характер или удобство ( loci bH); соразмерность, пропорция, тж. симметрия ( membrorum Su)
    aequitate constituendā summos cum infimis pari jure retinere C — установлением (всеобщего) равенства ввести одинаковые законы как для высших, так и для низших слоев населения
    3) беспристрастие, справедливость (legum, magistratuum C)
    4) благожелательность, гуманность
    5) спокойствие, невозмутимость, хладнокровие ( animi in ipsa morte C); спокойный тон ( orationis C); выдержка (moderatio et ae. C)

    Латинско-русский словарь > aequitas

  • 17 amputatio

    amputātio, ōnis f. [ amputo ]
    2) отрезывание, отсечение (linguae VM; membrorum Aug)
    3) утрата, потеря ( vocis CA)

    Латинско-русский словарь > amputatio

  • 18 auriga

    aurīga, ae m. и f. [арх. aureae поводья + ago ]
    1) возница Cs, O etc.
    2) рулевой, кормчий O (перен. a. membrorum anima Col)
    3) астр. созвездие Возничего C, Col etc.

    Латинско-русский словарь > auriga

  • 19 collectio

    collēctio, ōnis f. [ colligo II ]
    1) собирание (membrorum C; fructuum Dig)
    2) краткий обзор, подытоживание, перечень Q, Sen etc.
    3) филос. силлогизм, умозаключение Sen, Dig, G; вывод C
    4) мед. скопление ( umorum PM)
    collectione spiritus plenus Pt — вдохнув слишком много воздуха, т. е. не будучи больше в состоянии задерживать дыхание

    Латинско-русский словарь > collectio

  • 20 commoditas

    commoditās, ātis f. [ commodus ]
    1) соразмерность, пропорциональность, стройность (membrorum Su; corporis C)
    2) удобство, комфорт (domus, vitae C)
    3) изящество, искусность (orationis rhH.)
    4) удобный случай, благоприятные обстоятельства (c. ad faciendum idonea C); выгода, польза ( percipere commoditatem ex re aliquā C)
    5) обходительность, любезность, тж. снисходительность, уступчивость (alicujus Pl, Ter, O)

    Латинско-русский словарь > commoditas

См. также в других словарях:

  • Flexurae membrorum — kojų linkiai statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Flexurae membrorum ryšiai: platesnis terminas – skilusios lūpos laikotarpis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Mesoderma gemmarum membrorum — galūnių užuomazgų mezoderma statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Mesoderma gemmarum membrorum ryšiai: platesnis terminas – žiauninės kilmės mezoderma siauresnis terminas – nugarinė masė siauresnis… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Periodus gemmarum membrorum initialis — pradinis kojų pumpurų laikotarpis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Periodus gemmarum membrorum initialis ryšiai: platesnis terminas – embrioninis laikotarpis siauresnis terminas – kaktinis nosies …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Periodus gemmarum membrorum sera — tikrasis kojų pumpurų laikotarpis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Periodus gemmarum membrorum sera ryšiai: platesnis terminas – embrioninis laikotarpis siauresnis terminas – ausų gumburėlis… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Venae marginales membrorum — kraštinės kojų venos statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Venae marginales membrorum ryšiai: platesnis terminas – tarpsegmentinės venos siauresnis terminas – priekinių kojų venos siauresnis terminas… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Flexurae membrorum — galūnių linkiai statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Flexurae membrorum ryšiai: platesnis terminas – skilusios lūpos laikotarpis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Mesoderma gemmarum membrorum — galūnių užuomazgų mezoderma statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Mesoderma gemmarum membrorum ryšiai: platesnis terminas – žiauninės kilmės mezoderma siauresnis terminas – nugarinė masė siauresnis terminas – pilvinė masė …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Periodus initialis gemmarum membrorum — pradinis galūnių pumpurų laikotarpis statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Periodus initialis gemmarum membrorum ryšiai: platesnis terminas – embrioninis laikotarpis siauresnis terminas – apatinė galūnė siauresnis terminas – galūnių… …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Periodus sera gemmarum membrorum — tikrasis galūnių pumpurų laikotarpis statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Periodus sera gemmarum membrorum ryšiai: platesnis terminas – embrioninis laikotarpis siauresnis terminas – ausų gumburėlis siauresnis terminas – galinių… …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Venae marginales membrorum — kraštinės galūnių venos statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Venae marginales membrorum ryšiai: platesnis terminas – tarpsegmentinės venos siauresnis terminas – priekinių galūnių venos siauresnis terminas – užpakalinių galūnių venos …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Parallelismus membrorum — Der Parallelismus (griechisch παραλληλισμος = die Nebeneinanderstellung) ist eine Stilfigur, die durch parallele Syntax entsteht, d.h. zwei (oder mehrere) aufeinander folgende gleiche Satzarten (Haupt , Neben , Fragesatz etc.) oder Teilsätze… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»